کاش می دانستی که در مجمر سینه ام شعله های سوزان عشقت سر به آسمان می گذارد

کاش می دانستی قبل از پا گذاشتن به سرزمین قلبم با واژه ی عشق بیگانه بودم

و کاش می دانستی که کبوتر دلم هر دم به سوی تو پر می کشد و در همه جا تو را جستجومی کند .

کاش می دانستی که دل و دینم را به تاراج برده ای .

کاش می دانستی که مالک قلبم گشته ای

و کاش تا ابد این سر زمین را در تملک داشته باشی .

کاش می دانستی مثل خورشید دل افروز بر آسمان قلبم می درخشی و چون مهتابی نقره فام ،

شبهای تاریک و سرد وجودم را نورانی و گرم ساخته ای .

کاش می دانستی تا آمدنت به سرزمین قلبم همه ی وجودم را نورانی و گرم ساخته ای

و کاش می دانستی که با آمدنت ، چشمه همیشه جوشان امید را در دلم به جوشش در آوردی .

کاش می فهمیدی که با آمدنت بهار جاودانگی را برای همیشه به دل پاییزیم هدیه کرده ای

و می دانستی که روح تشنه ام همیشه رو به سوی آفتاب عشق و محبّت تو دارد .

کاش می دانستی خاموشی و سردی وجودم را با نور عشق خود به گرمی و نورانی بودن

محض مبدل ساخته ای .

کاش می دانستی عشق سبزت در دلم ریشه کرده است .

کاش می دانستی که با یک نگاه محبت آمیزت همه غم های دلم را به دست باد می سپارم

و تنها دست تو کوبه ی قلبم را به صدا در آورد

و کاش می دانستی لرزشهای دلم به خاطر توست ،

مثل پرستوی مهاجری که صحرای قلبت را برآشیانه برگزیده ام

کاش می توانستم برای ابد آنها آشیانه سازم .

کاش می توانستم قلب کوچک اما سرشار از محبت خویش را صادقانه به تو تقدیم کنم .

کاش می توانستم حصار سرد و سنگین جسم را درهم شکنم و نرم و آرام به سویت پرواز کنم ،

امّا افسوس که روح در قالب جسم اسیر و قلب در درون سینه محبوس ، غرق در رویا و اندیشه ام

که بر بلندای آسمان عشق به پرواز در اومده بود .

                                                            (رمان)(کتاب غربت لحظه ها)

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: